Ο Απόλλωνας, ο γιος του Δία και της Λητώς, γεννήθηκε μαζί με την δίδυμη αδελφή του Άρτεμη, στο νησί της Δήλου. Ήταν ο Ολύμπιος Θεός της προφητείας και των χρησμών, της ασθένειας, της μουσικής, του τραγουδιού και της ποίησης και της τοξοβολίας. Ως θεός της μουσικής, συχνά απεικονίζεται να παίζει μια χρυσή λύρα. Ο Απόλλωνας θεωρούταν, επίσης, ο θεός της θεραπείας και της ιατρικής, είτε μέσω του εαυτού του ή μέσω του γιου του, Ασκληπιού.

Η λατρεία του Απόλλωνα, ως θεού της μαντικής τέχνης συνδεόταν στενά με τους Δελφούς και το πασίγνωστο Μαντείο. Ο θεός λατρευόταν επίσης στο νησί της Δήλου, όπου γεννήθηκε. Ιερό δέντρο του ήταν η δάφνη, και το ιερό ζώο του ήταν το δελφίνι.

Η λύρα θεωρείται το "εθνικό" μουσικό όργανο των αρχαίων Ελλήνων. Είναι το πιο σεβαστό και γνωστό απ’ όλα τα όργανα και συνδέεται στενά με την λατρεία του θεού Απόλλωνα, του Ερμή και των εννέα Μουσών. Λόγω της απλής κατασκευής και λειτουργίας της, η λύρα αποτέλεσε το κατεξοχήν όργανο για τη μουσική εκπαίδευση των Ελλήνων εφήβων. Η λύρα ονομαζόταν και χέλυς, δηλαδή χελώνα, γιατί το ηχείο της ήταν από όστρακο χελώνας. Στην ελληνική τέχνη πρωτοεμφανίζεται στα τέλη του 8ου αι. π.Χ., ενώ πιο συχνά σε ιστορικές αναφορές και στη λογοτεχνία τη συναντούμε από τον 6ο αι. π.Χ.

Οι Έλληνες διεκδικούσαν ελληνική καταγωγή για τη λύρα. Ο μύθος αποδίδει την εφεύρεση της λύρας στον Ερμή στην αρκαδική Κυλλήνη. Το νεογέννητο βρέφος, χρησιμοποίησετο καύκαλο της χελώνας ως ηχείο της πρώτης λύρας, στο οποίο στερέωσε χορδές από έντερα βοδιών, τα οποία έκλεψε κρυφά από τον αδερφό του Απόλλωνα. Όταν ο Απόλλωνας ανακάλυψε την κλοπή και παραπονέθηκε στον Δία, ο Ερμής προσέφερε την λύρα στον Απόλλωνα ο οποίος μαγεύτηκε από τον ήχο της. Ο Ερμής επίσης δίδαξε την τέχνη της λύρας στον Ορφέα και στον Αμφίωνα, που ήταν ο πρώτος λυρωδός του κόσμου.

Η παράσταση προέρχεται από αττική λευκή κύλικα, που βρέθηκε στους Δελφούς και χρονολογείται περί το 480 - 470 π.Χ. Είναι πιθανότατα έργο του αρχαίου Έλληνα ζωγράφου Πιστόξενου και φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών.