Οι ασπίδες των Σπαρτιατών έφεραν το γράμμα Λ, το οποίο σχηματικά μοιάζει να απεικονίζει, την εκπομπή από ένα συγκεκριμένο σημείο, που καταλήγει σε μία συγκεκριμένη και ορισμένη περιοχή. Το σύμβολο αυτό το βρίσκουμε να είναι διαδεδομένο σε όλη την Γαία, σε πολιτισμούς όπως είναι οι Ίνκας, οι Ατζέκοι κλπ και ήταν το κυρίαρχο σύμβολο των Λακεδαιμονίων. Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι το αρχικό γράμμα της ονομασίας της φυλής των Λακεδαιμονίων αρχίζει από το γράμμα Λ και οτι αυτή την ασπίδα κρατούσε ο Λεωνίδας στη μάχη των Θερμοπυλών κατά των Περσών.

Οι πρώτοι κάτοικοι της Λακωνίας αναφέρονταν ως Λέλεγες, καθώς ο πρώτος βασιλιάς τους λεγόταν Λέλεγας, από τον οποίο πήραν και την ονομασία τους.Η ασπίδα αποτελεί το αρχαιότερο αμυντικό όπλο. Η μορφή της καθώς και η κατασκευή της ήταν διαφορετική από τόπο σε τόπο και από χρόνο σε χρόνο. Έτσι υπάρχουν διάφορα είδη ασπίδων όπως ξύλινες, σιδερένιες, δερμάτινες, ορειχάλκινες και διαφόρων σχημάτων όπως ορθογώνιες, στρογγυλές, τριγωνικές, οχτάρι κ.ά. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να τις διακοσμούν με σύμβολα και παραστάσεις και τις θεωρούσαν δείγματα τιμητικών διακρίσεων.

Η ασπίδα είχε την δυνατότητα να καλύψει ένα αρκετά μεγάλο τμήμα του σώματος του πολεμιστή από τα γόνατα μέχρι και πάνω από τους ώμους, προστατεύοντας τον έτσι αρκετά, κατά την διάρκεια της μάχης. Εσωτερικά στην ασπίδα έμπαιναν λεπτές ξύλινες σανίδες, ενώ το στεφάνι της ασπίδας ήταν ενισχυμένο με χαλκό σε όλο του το μήκος. Πάνω σε αυτό το στεφάνι στερεωνόταν η λαβή από την οποία οι πολεμιστές κρατούσαν την ασπίδα.

Η ασπίδα διέθετε επίσης και ιμάντες με τους οποίους ο πολεμιστής είχε την δυνατότητα να την αναρτήσει στην πλάτη του κατά την διάρκεια της πορείας. Στο εσωτερικό μέρος της ασπίδας και ακριβώς στο κέντρο της, βρισκόταν ο πόρπακας, η μεταλλική δηλαδή λαβή μέσα στην οποία περνούσε το αριστερό χέρι, ώστε να είναι δυνατή η συγκράτηση της ασπίδας από τον πολεμιστή, ενώ η αριστερή παλάμη του συγκρατούσε την δεύτερη λαβή, η οποία βρισκόταν πάνω στο μεταλλικό στεφάνι της περιμέτρου της ασπίδας.

Στη Σπάρτη υπήρχε η αντίληψη ότι οι στρατιώτες έπρεπε να γυρίσουν από τη μάχη νικητές ή πεθαμένοι, αν και δεν υπήρχε νόμος που καταδίκαζε αυτούς που εγκατέλειπαν τη μάχη, περιθωριοποιούνταν ωστόσο από την κοινωνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν πάνε στη μάχη, όταν η μητέρα έδινε την ασπίδα στο γιο της, έλεγε "ή ταν, ή επί τας", που σήμαινε ότι "ή με αυτήν θα γύριζε νικητής ή επάνω σε αυτήν νεκρός".

Ασπίδες έχουν βρεθεί στους Δελφούς και μπορεί κάποιος να της δει στο μουσείο της αρχαίας Ολυμπίας μαζί με πολλά ακόμα όπως θώρακες πανοπλίες και άλλα όπλα.