Η δισκοβολία είναι ένα από τα αγωνίσματα ρίψεων του στίβου, στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην αρχαιότητα, η δισκοβολία ήταν αγώνισμα του πεντάθλου. Ο δίσκος ήταν από τα αγωνίσματα που δεν είχαν σχέση με τις στρατιωτικές ασκήσεις και τον πόλεμο, ούτε με τις αγροτικές εργασίες. Ο δίσκος δεν ήταν παρά ένα βαρύ κυκλικό αντικείμενο από μόλυβδο, χαλκό, σίδηρο ή πέτρα. Οι αρχαίοι συνήθιζαν την επιφάνεια του δίσκου να την διακοσμούν με αθλητικές παραστάσεις και ζώα. Επίσης έγραφαν ωδές ή επιγραφές, αφού ήταν ένα αθλητικό όργανο και συγχρόνως ανάθημα στο Θεό.

Η δισκοβολία ήταν ένα αγαπητό αγώνισμα για τους Αρχαίους Έλληνες, γεγονός που φαίνεται και από την τέχνη τους. Κατά την ελληνική παράδοση αυτός που εφηύρε τη δισκοβολία ήταν ο Περσέας, ο οποίος κατά τη συμμετοχή του σε επιτάφιους αγώνες, έριξε το δίσκο και σκότωσε άθελά του, τον παππού του, τον Ακρίσιο. Ο Απόλλωνας, επίσης, σε αγώνισμα δισκοβολίας σκοτώνει το φίλο του Υάκινθο. Ο δίσκος από τους προϊστορικούς χρόνους συνδέεται με πολλά θανατηφόρα ατυχήματα. Επίσημα, ωστόσο, η δισκοβολία περιγράφεται στην Οδύσσεια και στην Ιλιάδα του Ομήρου.

Στην αρχαιότητα, νικητής στο αγώνισμα τις δισκοβολίας ανακηρυσσόταν εκείνος ο δισκοβόλος που έριχνε σε πιο μακρινή απόσταση το δίσκο από τους ανταγωνιστές του. Κατά τους αρχαίους Έλληνες, η δισκοβολία απαιτούσε ρυθμό, ακρίβεια και δύναμη. Για να μπορούν να εκτιμήσουν τη βολή του κάθε αθλητή, στο σημείο πτώσης του δίσκου, τοποθετούνταν πάσσαλοι ή βέλη, για να συγκρίνουν δύο βολές μεταξύ τους. Στην αρχαία Ελλάδα, ο αθλητής ήταν υποχρεωμένος να ρίχνει το δίσκο από ένα μικρό παραλληλόγραμμο χαραγμένο στο έδαφος που ο αθλητής μόλις χωρούσε.

Αρχαία αγγεία με παραστάσεις των αρχαίων ολυμπιακών αθλημάτων εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα και στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.