Η κυριότερη μορφή τέχνης του Κυκλαδικού πολιτισμού που άνθισε στο Αιγαίο κατά την πρώτη εποχή του χαλκού είναι η μαρμαρογλυπτική. Τα "Κυκλαδικά ειδώλια" αποτελούν ίσως τα πιο χαρακτηριστικά δημιουργήματα του Κυκλαδικού πολιτισμού και χρονολογούνται μεταξύ του 3200 και 2200 π.Χ., ενώ η κατασκευή τους συνεχίστηκε μέχρι το 2000 π.Χ.

Τα μαρμάρινα ειδώλια, ποικίλουν σε μεγέθη αλλά και σε τυπολογία, με την συνηθέστερη μορφή να είναι αυτή των ειδωλίων "με τα διπλωμένα χέρια", τα όποια αποδίδουν στην πλειονότητα τους γυναικείες μορφές που στέκουν γυμνές με τα χέρια διπλωμένα στο στήθος.

Τα ειδώλια αυτά έχουν λυρόσχημο κεφάλι με ευρύ μέτωπο, γωνιώδεις ώμους, χρήση εγχαράξεων για την απόδοση των χεριών, του ηβικού τριγώνου και των αρθρώσεων. Παριστάνονται κυρίως σα να είναι ξαπλωμένα ανάσκελα και συχνά μοιάζουν να βρίσκονται σε κατάσταση εγκυμοσύνης.

Στις κεφαλές των ειδωλίων με τα "Διπλωμένα χέρια" κυριαρχεί με έντονα ανάγλυφο τρόπο η μύτη στη μέση του προσώπου, ενώ άλλα σημεία, όπως τα αυτιά είναι πολλές φορές εγχάρακτα ή προστίθενται και ανάγλυφα.

Ωστόσο, οι υπόλοιπες λεπτομέρειες, όπως τα μάτια και τα μαλλιά, συνήθως δηλώνονταν με χρωματική διακόσμηση, ενώ υπάρχουν εικασίες ότι μερικά ειδώλια μπορεί να έφεραν αργυρά κοσμήματα.

Η σημασία τους πιθανότατα συνδέεται με τις θρησκευτικές δοξασίες του προϊστορικού Αιγαίου και εικάζεται ότι τα ειδώλια συμβολίζουν την "Μητέρα Θεά", σύμβολο γονιμότητας και αναγέννησης. Έχουν ερμηνευθεί επίσης και ως απεικονίσεις των νεκρών, συνοδών τους, παλλακίδων, υπηρετών, προγονικών μορφών, ακόμη και ως παιδικών παιχνιδιών.

Από τα αρχαία χρόνια τα γούρια, συμβολίζουν την καλοτυχία και την προστασία και για αυτό σήμερα, συνηθίζουμε να τα ταυτίζουμε με την αλλαγή του χρόνου και την ελπίδα που θα φέρουν για ένα καλότυχο νέο έτος. Το γούρι είναι μια συμβολική χειρονομία, που φανερώνει την εκτίμησή μας σε όποιον το χαρίσουμε.