Η άγκυρα είναι από τα βασικότερα εξαρτήματα του πλοίου που σχετίζεται με την ασφάλειά του και χρησιμοποιήθηκε το 500-400 π.Χ. Θεωρείται ότι ανακαλύφτηκε από τους Τυρρηνούς ή από τους Ευπαλάμους. Σύμφωνα με άλλες αναφορές ωστόσο, θεωρείται ότι ήταν εφεύρεση του βασιλιά Μίδου, ενώ η πρώτη άγκυρα διατηρούταν ήδη στο ιερό του Διός στα χρόνια του Παυσανία.

Πριν την εφεύρεση της άγκυρας οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν βράχους οπού τους αποκαλούσαν λογγώνες. Πρόκειται για ξύλινους κορμούς όπου τους γεμίζανε με μόλυβδο ή αλλιώς γεμίζανε τα καλάθια με βράχους ή με άμμο. Τα επόμενα χρόνια ωστόσο, η σταθεροποίηση του σκάφους πραγματοποιούνταν με το βασικότερο εξάρτημα αγκυροβολίας, την άγκυρα. Από την αρχαιότητα έως και σήμερα συνηθίζεται να ρίχνουν την άγκυρα από την πλώρη ενώ η πρύμνη προσδενόταν στην ξηρά με σχοινιά τα οποία ονομάζονταν πρυμνήσια.

Όσο αφορά στην άγκυρα, την σημερινή της ονομασία την πήρε από τον Πίνδαρο. Σύμφωνα όμως με τον Όμηρο δεν συναντάται η λέξη άγκυρα αλλά η λέξη «ευνή». Η ευνή, η οποία ήταν από λίθο, την τρυπούσαν και τοποθετούσαν μέσα στις τρύπες ξύλινους πασσάλους με αιχμηρές άκρες ώστε να γαντζώνονται στον βυθό και να συγκρατούν καλύτερα το πλοίο. Ωστόσο υπήρξε μεγάλη εξέλιξη του εξαρτήματος αυτού τόσο στο υλικό όσο και στο σχήμα αφού την θέση τους πήραν σιδερένιες άγκυρες σε μικρά αλλά και μεγάλα μεγέθη.

Η άγκυρα ωστόσο αποτελεί σύμβολο της ελπίδας, αλλά και της σταθερότητας. Βλέποντας την άγκυρα διακρίνεται ένας σταυρός που στηρίζεται πάνω σε ένα ισορροπημένο πλαίσιο, μια ημισέληνο ή ένα κύπελλο. Ο σταυρός αντιπροσωπεύει την προσωπική ενσάρκωση και το μισοφέγγαρο, τα συναισθήματα και το υποσυνείδητο. Η άγκυρα επομένως αποτελεί ένα σύμβολο της προσωπικής Ενσάρκωσης του ατόμου, η οποία υποστηρίζεται από τα συναισθήματά του, και στηρίζεται στην διαίσθηση και το υποσυνείδητο.

Άγκυρες πλοίων εκτίθενται στο Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος στην Αθήνα καθώς και στο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης.