Στον αργυρό στατήρα Αίγινας (500-480 π.Χ.), το σύµβολο που επιλέχτηκε για τις πρώτες κοπές, ήταν η θαλάσσια χελώνα στην μπροστινή όψη, ενώ στην πίσω όψη υπήρχε ένα έγκοιλο τετράγωνο με ακανόνιστα σχήµατα. Το κάθε νόμισμα ζύγιζε 12,57 γραμμάρια.

Η Αίγινα ήταν η πρώτη πόλη-κράτος, που έκοψε τα δικά της νομίσματα στην Ελλάδα. Η Αίγινα, ως νησί και µάλιστα χωρίς πολλές καλλιεργήσιµες εκτάσεις, στράφηκε πολύ νωρίς στην ναυτιλία και το εµπόριο. Οι Αιγινήτες µε τα συνεχή ταξίδια τους γνώρισαν το νόµισµα και µετά το 570 π.Χ. έκοψαν ασηµένια νοµίσµατα, τους στατήρες.

Οι στατήρες της Αίγινας, γνωστοί ως χελώναι, κυκλοφόρησαν στις περισ­σότερες περιοχές του Ελλαδικού χώρου για περίπου τετρακόσια χρόνια. Βρέθηκαν όμως και στην Περσία, την Αίγυπτο και την Κάτω Ιταλία.

Η νοµισµατοκοπεία σταµάτησε το 431 π.Χ. µε την εκδίωξη των Αιγινήτων και ξανάρχισε πάλι µε την επιστροφή τους στο νησί στο τέλος του αιώνα όπου συνεχίζει ως τους αυτοκρατορικούς χρόνους, µόνο µε χάλκινες εκδόσεις.

Τα πρώτα νομίσματα κατασκευάστηκαν στη Μικρά Ασία από ήλεκτρο, κράμα χρυσού και αργύρου, στα τέλη του 7ου π.Χ. αιώνα. Στην μπροστινή όψη των νομισμάτων απεικονίζονταν κυρίως τα εκάστοτε σύμβολα των πόλεων, οι θεότητες που τις προστάτευαν, μυθικά πρόσωπα ή πλουτοπαραγωγικά προϊόντα της περιοχής, απεικονίσεις δηλαδή οι οποίες καθιστούσαν αναγνωρίσιμη την προέλευση των εν λόγω νομισμάτων.

Το πολύτιμο μέταλλο, κυρίως ασήμι, έδινε την αξία, το μικρό σχήμα το έκανε εύκολο στη μεταφορά και το σύμβολο της κάθε εκδί­δουσας αρχής έδινε την εγγύηση για το βάρος και την αυθεντικότητά του. Στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα, κυκλοφόρησαν και χάλκινα νομίσματα για τις μικρές καθημερινές συναλλαγές τους.

Πρωτότυπα αρχαία Ελληνικά νομίσματα βρίσκονται στο Νομισματικό Μουσείο στην Αθήνα.