Στο αργυρό τετράδραχμο νόμισμα του βασιλιά Λυσίμαχου της Θράκης (297-281 π.Χ.), απεικονίζεται η κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τα κέρατα του Άμμωνα Δία στην μπροστινή όψη και στην πίσω όψη, η Αθηνά Νικηφόρος καθιστή. Στο πεδίο της πίσω όψης, υπάρχουν μονογράμματα και η επιγραφή ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΛΥΣΙΜΑΧΟΥ, η οποία βρίσκεται δεξιά και αριστερά από τη θεά Αθηνά.

Ο Λυσίμαχος δε φαίνεται να έκοψε νομίσματα πριν από τη μάχη της Ιψού, εκτός από μια σειρά τετρόβολα που εκδόθηκε στη Λυσιμάχεια. Το 297-296 π.Χ. εισήγαγε τα νομίσματα, τους λεγόμενους «λυσιμάχους», αποφεύγοντας να βάλει το πορτρέτο του στα νομίσματά του, αλλά βάζοντας το ονομά του και τον βασιλικό του τίτλο.

Μετά τον θάνατο του Λυσίμαχου το 281 π.Χ., το νόμισμα συνέχισε να εκδίδεται από διάφορα νομισματοκοπεία και παρέμεινε δημοφιλές σε όλη την διάρκεια του 3ου αι. π.Χ., καθώς αποτελούσε ένα νόμισμα πολιτικά ουδέτερο και αποδεκτό σε ολόκληρο τον ελληνιστικό κόσμο. Το πρωτότυπο βρίσκεται στο Νομισματικό Μουσείο στην Αθήνα.

Τα πρώτα νομίσματα κατασκευάστηκαν στη Μικρά Ασία από ήλεκτρο, κράμα χρυσού και αργύρου, στα τέλη του 7ου π.Χ. αιώνα. Στην μπροστινή όψη των νομισμάτων απεικονίζονταν τα εκάστοτε σύμβολα των πόλεων, οι θεότητες που τις προστάτευαν, μυθικά πρόσωπα ή πλουτοπαραγωγικά προϊόντα της περιοχής, απεικονίσεις δηλαδή που καθιστούσαν αναγνωρίσιμη την προέλευση των εν λόγω νομισμάτων.

Το πολύτιμο μέταλλο, κυρίως ασήμι, έδινε την αξία, το μικρό σχήμα το έκανε εύκολο στη μεταφορά και το σύμβολο της κάθε εκδί­δουσας αρχής έδινε την εγγύηση για το βάρος και την αυθεντικότητά του. Στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα, κυκλοφόρησαν και χάλκινα νομίσματα για τις μικρές καθημερινές συναλλαγές τους.