Μεγάλη ανάπτυξη παρουσίασε την εποχή του Χαλκού, η λιθοτεχνία. Χρησιμοποιήθηκαν πέτρες σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων, μάρμαρα, κροκάλες, αλάβαστρα, στεατίτες κ.ά. και κατασκευάστηκαν πολλά σκεύη, αγγεία, καθώς και αρκετά μικροαντικείμενα.

Η κύλικα αποτελεί ένα συνηθισμένο τύπο αγγείου της Πρωτοκυκλαδικής περιόδου 2800-2300 π.Χ. και υπάρχει σε διάφορες παραλλαγές με κατακόρυφα ή καμπύλα τοιχώματα, με αλλά και χωρίς αποφύσεις για ανάρτηση, σπάνια δε και με πρόχυση.

Η κύλιξ ήταν ένα είδος κούπας στην αρχαία Ελλάδα, την οποία χρησιμοποιούσαν κυρίως για να πίνουν κρασί. Ήταν πλατιά και ρηχά κύπελλα σκέτα ή με δυο λαβές τοποθετημένες αντιδιαμετρικά στο χείλος τους. Ο πάτος τους ήταν σχεδόν επίπεδος και αποτελούσε την κύρια επιφάνεια για ζωγραφικές παραστάσεις. Και η βάση τους, ένα ποδαράκι σε σχήμα τρομπέτας. Οι κύλικες εμφανίστηκαν κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. και ήταν σε μεγάλη χρήση στην κλασική περίοδο, αλλά αργότερα στα ελληνιστικά χρόνια άρχισαν να αντικαθιστώνται από τον σκύφο.

Ήταν από τα πιο δημοφιλή ποτήρια και χρησιμοποιούταν κυρίως στα συμπόσια. Οι οικοδεσπότες πολλές φορές τα παράγγελναν από τους κεραμικούς και τους αγγειογράφους με συγκεκριμένες παραστάσεις. Η διάδοσή της ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα κι ήταν ένα από τα προϊόντα που εξάγονταν και σ' άλλους λαούς, κυρίως στους Ετρούσκους.

Η χρήση της κύλικας πέραν της πρακτικής λειτουργίας, την βρίσκουμε και σε τάφους και η ιδιαίτερα λεπτή κατεργασία τους σε συνδυασμό με την συχνή παρουσία ερυθρού, γαλάζιου ή πράσινου χρώματος στο εσωτερικό του φαίνεται να υποδηλώνουν και την τελετουργική της πτυχή.

Στην Αθήνα κύλικες εκτίθενται στο Μουσείο Αρχαίας Κυκλαδικής Τέχνης, Ν.Π Γουλανδρή, καθώς και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αρχαίας Αγοράς.