Τα Κωνσταντινάτα φλουριά, ή κοινώς Κωσταντινάτα, είναι κυρίως τα χρυσά Βυζαντινά νομίσματα, τα οποία πιθανολογείται ότι κόπηκαν κατά την διάρκεια της βασιλείας του Κωνσταντίνου του Μεγάλου και παρουσιάζουν κάποια ομοιότητα με αγιογραφία των Αυτοκρατόρων Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης που ανάμεσά τους φέρεται ο Τίμιος Σταυρός. Το Κωνσταντινάτο λέγεται επίσης και Άγιοκωνστάντινο και Αϊσεληνάτο.

Η ιστορική προέλευση του κωνσταντινάτου συνδέεται στενά με τα αγιοποιημένα πρόσωπα που απεικονίζονται στο νόμισμα και την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Ελένη όταν βρήκε το 326 μ.Χ. στα Ιεροσόλυμα θαμμένο τον Τίμιο Σταυρό, έκοψε στα δύο το Σταυρό και άφησε το ένα τμήμα του στα Ιεροσόλυμα, ενώ το δε άλλο το μετέφερε στη Κωνσταντινούπολη. Τα πριονίδια από τον τεμαχισμό αυτό τέθηκαν σε χωνευτήρι με άλλα πολύτιμα μέταλλα από το κράμα των οποίων κόπηκαν τα πρώτα κωσταντινάτα φλουριά.

Πολλές λαϊκές παραδόσεις, που αναπτύχθηκαν κυρίως κατά τη βυζαντινή περίοδο, αποδίδουν στο φλουρί θαυματουργές ιδιότητες. Συγκεκριμένα, οι έγκυες γυναίκες έφεραν κωσταντινάτα τόσο για την προφύλαξη των εμβρύων όσο και για την ευκολία του τοκετού και κρεμούσαν τα φλουριά στο λαιμό του παιδιού, ως φυλαχτά κατά της βασκανίας. Γι' αυτό τον λόγο, προσφέρονται ακόμα και σήμερα σε παιδιά και νεογνά, χρυσά νομίσματα, ως δώρα σε γεννήσεις και βαπτίσεις. Επίσης, είναι δώρο και ευχή για καλά στέφανα σε νεόνυμφα ζευγάρια.

Επίσης, κατά την διάρκεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας του 1821, οι Έλληνες επαναστάτες έφεραν κωνσταντινάτα φλουριά ως φυλαχτά για το "κακό βόλι". Μεταξύ άλλων παραδόσεων, πιστεύεται πως τα κωσταντινάτα θεράπευαν τον πυρετό, την επιληψία και τον ίκτερο, καθώς και ότι επιτάχυναν τη ζύμωση του φυράματος του αλεύρου και του γιαουρτιού.

Βυζαντινά νομίσματα φυλάσσονται στο Νομισματικό Μουσείο στην Αθήνα και στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού στην Θεσσαλονίκη.