Η νομισματοκοπία των Μακεδόνων βασιλέων ξεκίνησε στις Αιγές γύρω στο 480 π.Χ., όταν βασίλευε ο Αλέξανδρος Α'. Οι σταθμητικοί κανόνες, οι περιοχές στις οποίες έφθασαν τα νομίσματα, αλλά και οι παραστάσεις και οι επιγραφές τους, υποδηλώνουν τη δύναμη κάθε βασιλιά και το εύρος των εμπορικών σχέσεων που είχε το κράτος του. Τα μέταλλα που χρησιμοποιούνταν ήταν αρχικά άργυροςκαι αργότερα χρυσός και χαλκός.

Εκτός από τα νομίσματα του Αλεξάνδρου Α', εκείνα των κατοπινών βασιλέων ως τον Φίλιππο Β' δεν κυκλοφόρησαν έξω από τα όρια του κράτους εξαιτίας της αστάθειας που χαρακτήριζε τη ζωή του βασιλείου. Τα νομίσματα που γνώρισαν την μεγαλύτερη διάδοση , ήταν αυτά του Φιλίππου Β' και του Αλεξάνδρου Γ'. Μάλιστα, τα αργυρά νομίσματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπήρξαν τα δημοφιλέστερα νομίσματα της αρχαιότητας. Η κυκλοφορία της νομισματικής παραγωγής των ελληνιστικών βασιλέων περιορίστηκε πάλι στα όρια του μακεδονικού βασιλείου και στην κεντρική Ελλάδα.

Κατά την κλασική περίοδο τα υψηλής καλλιτεχνικής ποιότητας βασιλικά νομίσματα κοσμούνται με θέματα παραδοσιακά αλλά και νεωτερικά που φανερώνουν την προσπάθεια των εκδοτών τους να αναγάγουν την καταγωγή τους στο μυθικό γενάρχη της δυναστείας.

Κατά την ελληνιστική περίοδο τα θέματα έχουν σαφέστερο προπαγανδιστικό χαρακτήρα ενώ εισάγεται και το στοιχείο του ρεαλιστικού πορτραίτου του μονάρχη. Οι Διάδοχοι θα καθιερώσουν και την αναγραφή στα νομίσματα του βασιλικού τίτλου, που απουσίαζε από τις νομισματικές παραγωγές προγενέστερων βασιλέων.

Ο χρυσός στατήρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που κόπηκε στην Αμφίπολη και χρονολογείται το 336-323 π.Χ., απεικονίζει την κεφαλή της θεάς Αθηνάς να κοιτάζει προς τα δεξιά, φορώντας ένα κορινθιακό κράνος, διακοσμημένο με ένα τυλιγμένο φίδι στην εμπρόσθια όψη και στην οπίσθια όψη, την θεά Νίκη, να κρατά ένα στεφάνι στο αριστερό της χέρι και μια γραφίδα στο δεξί της χέρι. Το νόμισμα φέρει επίσης την επιγραφή ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ στα δεξιά της θεάς Νίκης.

Πρωτότυπα αρχαία Ελληνικά νομίσματα βρίσκονται στο Νομισματικό Μουσείο στην Αθήνα.