Η παπυρέλλα ήταν ένα πρωτόγονο κωπήλατο πλοιάριο (σχεδία), που χρησιμοποιούταν για τις μεταφορές οψιδιανού λίθουαπό το νησί της Μήλου, ο οποίος χρησίμευε για την κατασκευή λίθινων εργαλείων κατά την νεολιθική εποχή όπως μαχαίρια, ξυράφια και δόρατα, το 9000 π.Χ. στο Αιγαίο.

Το πλοιάριο ήταν αποτελούμενο από ένα σκαρί κατασκευασμένο από κυπαρίσσια, πάνω στο οποίο ήταν δεμένες χοντρές δεσμίδες από λεπτά καλάμια ή βούρλα ("πάπυροι"), δεμένα με χοντρό σπάγγο ή σχοινιά.

Το μικρό πλοιάριο χωρούσε το πολύ δυο ανθρώπους και χρησιμοποιούνταναργότερα επίσης για ψάρεμα με καμάκι, πετονιά, πυροφάνι και μικρό δίχτυ.Συνήθως είχε το σχήμα ενός μικρού αμφίπλωρου σκάφους, αν και το σχήμα της παπυρέλλας διέφερε από περιοχή σε περιοχή, όπως για παράδειγμα η κερκυραϊκή παπυρέλλα, που είχε σχήμα ισοσκελούς τριγώνου. Η πρύμνη της παπυρέλλας ήταν εφοδιασμένο με δυο πρόχειρα κατασκευασμένα μονόκουπα.

Το μικρό σχήμα και βάρος εξασφάλιζε μεγάλη ευστάθεια, πολύ καλή πλευστότητα και επέτρεπε την μεταφορά εμπορευμάτων. Για να αυξηθεί η περιορισμένη δυνατότητα μεταφοράς εμπορευμάτων περιορισμένης δυνατότητας της, οι ναύτες συνήθιζαν να δένουν δυο παπυρέλλες από τις πρύμνες μαζί για να βγαίνουν στα ανοιχτά νερά.

Το ιδιαίτερο σχήμα της πλώρης της παπυρέλλας, που έγερνε προς τα πίσω και προς τα μέσα, όπως και στα αιγυπτιακά παπυρόπλοια της προϊστορικής εποχής, καθώς και το όνομα της που παραπέμπει στον αιγυπτιακό πάπυρο, μπορεί να μαρτυρούν τον πρόγονο αυτών των πλοίων. Η παρουσία του στον Ελλαδικό χώρο μαρτυριέται έμμεσα από τις αποδεδειγμένες εμπορικές συναλλαγές των κατοίκων του Αιγαίου Πελάγους από την 9η χιλιετία π.Χ. και άμεσα από την επιβίωσή του ως τις μέρες μας στην Κέρκυρα. Το πιστό αντίγραφο της παπυρέλλας εκτίθεται στο Δημοτικό Μουσείο Αγίας Νάπας Thalassa στη Κύπρο.