Επιχρυσωμένο στεφάνι από φύλλα βελανιδιάς σε κορνίζα. Εμπνευστήκαμε από αυτό το πολύ σπάνιο εύρημα στεφανιού ή περιδέραιου από φύλλα βελανιδιάς, που πιθανώς συνδέεται με τη βασιλική οικογένεια του Φιλίππου Β', του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, χρονολογείται στα ελληνιστικά χρόνια (τέλη 4ου-αρχές 3ου αιώνα π.Χ.). Είναι άθικτο, έχει 20 σφυρήλατα φύλλα και κλείνει με κούμπωμα το «Ηράκλειον άμμα» (γνωστό ως κόμπος του Ηρακλή).
Η βελανιδιά ήταν επίσης το ιερό δέντρο του Δία και στεφάνια βελανιδιάς βρίσκονταν συχνά ως ταφικά αναθήματα σε αρχαίους βασιλικούς τάφους στη Μακεδονία και τη Μικρά Ασία. Η πρόταση δώρου μας είναι χειροποίητη από επιχρυσωμένο μασίφ ορείχαλκο 24 καρατίων και φέρει μια μεγάλη ιστορική κληρονομιά.
Διαστάσεις: 27εκ. x 27εκ. x 7εκ.
Θέμα από χειροποίητο μασίφ ορείχαλκο επιχρυσωμένο 24 καράτια, σε ξύλινη κορνίζα.
Στις τιμές συμπεριλαμβάνεται ΦΠΑ.
Το χρυσό στεφάνι βελανιδιάς του Φιλίπου Β΄ ανακαλύφθηκε από τον Έλληνα αρχαιολόγο Μανόλη Ανδρόνικo, στον τάφο του Φιλίππου Β' της Μακεδονίας, ο οποίος αποτελείται από δύο δωμάτια. Το στεφάνι βρέθηκε μέσα σε μια λάρνακα, μαζί με καμένα οστά του βασιλιά. Η κηδεία του Φιλίππου Β' το 336 π.Χ. διεξήχθη στις Αιγές. Ο τάφος βρίσκεται στη Βεργίνα, μια μικρή πόλη 75 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Θεσσαλονίκης.
Προφανώς, ο νεκρός βασιλιάς φορούσε το στεφάνι, όταν το σώμα του παραδόθηκε στις φλόγες της ταφικής πυράς και γι'αυτό το στεφάνι υπέστη ορισμένες αλλαγές, κυρίως στο κεντρικό τμήμα. Το χρυσό στεφάνι, το οποίο τώρα αποτελείται από 313 φύλλα βελανιδιάς και 68 βελανίδια, είναι ένα περίτεχνο έργο τέχνης, που μιμείται με πειστικό τρόπο τα κλαδιά και τα βελανίδια της δρυός, που ήταν το ιερό δέντρο του Δία. Το στεφάνι, ζυγίζει 717 γραμμάρια και είναι ένα από τα μεγαλύτερα και βαρύτερα χρυσά στεφάνια που σώζονται, αλλά και ένα από τα πιο πολύτιμα που κατασκευάστηκαν ποτέ.
Το στεφάνι εμφανίζεται στο Μουσείο Βασιλικών Τάφων των Αιγών, στη Βεργίνα.
To χρυσό αυτό στεφάνι βελανιδιάς, είναι πιθανόν να συνδέεται με την βασιλική οικογένεια του Φιλίππου Β΄, του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων που το εξέτασαν, χρονολογείται στα ελληνιστικά χρόνια (τέλος 4ου-αρχές 3ου αι. π.Χ.). Είναι ακέραιο, φέρει 20 σφυρήλατα φύλλα και κλείνει με κούμπωμα το «ηράκλειο άμμα» (γνωστός ως κόμπος του Ηρακλή).
Ηράκλειον άµµα είναι ο κόμπος που συχνά συναντάται στην αρχαιότητα και δηλώνει το δέσιμο της ζωής με τον θάνατο μέσα από τη σύνδεση που επιτυγχάνει ο Ηρακλής ανάμεσα στους δύο κόσμους και βέβαια τον διττό χαρακτήρα του ήρωα (ημίθεος).
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
Επίσης δείτε
